Tas op strand

Of ik zin had om mee te gaan naar het westen van het land, vroeg m’n zus. Daar had ze een afspraak, en dan konden we samen onze broer wel eens opzoeken. Ja, die zin had ik wel. Ik gooide een tentje in de auto en in de tuin van m’n broer gooide ik er nog eens mee. Het is een werptent die je binnen één minuut kunt opzetten. Alleen: als je dan na de overnachting dat ingenieuze ding weer in de hoes wilt krijgen, ben je meer tijd kwijt. Maar wat zou het? Het was prachtig weer en ik genoot van alles. Ik sliep in dat tentje, we maakten een mooie fietstocht in het Groene Hart, we hadden urenlang de tijd om bij te praten. En ’s avonds gingen we naar het strand. We kozen Katwijk uit.
Katwijk is bekend om z’n witte kerkje pal aan de boulevard maar er zijn nu nog wat witte gebouwtjes bijgekomen: deze strandhuisjes. Idyllisch!

Vlakbij het plekje waar we een paar uur zaten te lezen en te luieren, lag een mooie gele kano op het stand. Die gebruikte ik als achtergrond voor m’n strandtas-foto. Daar had ik me al lang op verheugd om die foto een keer te maken. Dit is m’n allereerste tas die ik maakte met een vintage borduurwerkje, en dat is al best lang geleden. Ik had ergens een borduurwerkje gekocht wat ik zo schattig vond. Lange tijd lag het ergens te slingeren en wist ik niet wat ik ermee doen moest. Tot ik uiteindelijk het idee kreeg om er een tas van te naaien. Dat is nu niets bijzonders meer, want dat doet iedereen. Maar ik weet nog dat ik het toen tamelijk ingenieus vond. En toen de tas af was, lag hij vervolgens nog weer jarenlang ergens ongebruikt, want ik durfde hem niet te gebruiken. Maar nu leven we in het tassen-tijdperk en kom ik er graag mee voor de dag! Mijn vissentas: eindelijk bij de zee!

Het waren bijzondere dagen. Gebeurt niet zo vaak dat ik samen met m’n broer en zus de zon in de zee zie zakken.